Thursday, October 7, 2010

Kenyataan harus diterima..

Dah dekat tiga minggu Ibu tinggalkan kami. Sebagai anak memang aku sangat terasa kehilangannya. Tapi, aku kena sabar meghadapi semua ni. Kalau aku sedih, aku sakit. Adik-adik aku tengok mesti mereka pun turut sedih. Aku ikut apa yang orang kata.. Yang pergi tetap akan pergi, kita yang hidup ni perlulah teruskan kehidupan seperti biasa. Janji tetap janji.
Tapi, aku rasa bersyukur sebab masih ada ayah. Teringat seorang kawan aku yang tiada ayah. Dia perlu bekerja untuk menampung serba sedikit keperluan keluarga. Terasa yang aku masih beruntung. Lagipun bukan aku seorang yang sedih dengan kehilangan ini. Ramai lagi. Sekarang kan aku masih ada ayah, adik-adik aku, saudara-mara, kawan-kawan, pak kumbang.. Hm.. Rindu pula kat kawan-kawan aku. Rindu pak kumbang..
Em.. Dan, dah dekat seminggu aku duduk di rumah nenek kat Dungun. Angah dan Adik dah mula sekolah kat sini hari Isnin. Adik kat SK Bt. 48, Angah kat SMK Seri Dungun. SMK Seri Dungun tu sebenarnya dah jadi macam sekolah anak-beranak dah. Habis saudara aku sekolah kat situ. Haha.. Apa-apa sajalah eh.. Aku pula, duduk di rumah nenek melayan kerenah Afina dan Damia. Pening juga dibuatnya. Huhu.. Tapi, sekurang-kurangnya benda-benda ni semua dapat mengurangkan kesedihan aku.
Fasal gambar pula, aku sekarang ni tak ada 'mood' nak letak kat blog. Banyak betul gambar PLKN yang lepas. Adoi.. Bilalah aku nak 'upload' ni. Huhu..

1 komentar:

syafa said...

salam..
kak long..kak sopa taw kak long kuat..

nanti kak sopa balik dungun,kita jumpa ea..
kem salam kat adik2..

keep smiling!..
kem salam kat afina tuh..
rindu kat dia jugak..hehe